The Gothic Life: New Beginning

- Jasna dupa! I to jest cz³owiek z klasztoru Innosa!? - Przekl¹³ w myœlach stan zamo¿noœci materialnej Derega - Cholera wie, czy to wilki czy inne cholerstwo ale jakby nie by³o ratujê mu ¿ycie, koùczyny i jeszcze raz ¿ycie, które w ka¿dej chwili mogê mu odebraÌ za ten taniec... - Dokoùczy³ szybko swoje rozmyœlania zabieraj¹c wszystko i chowaj¹c do torby. Z³apa³ go szybko i zaci¹gn¹³ do pobliskiej jaskini. I tu pojawi³ siê najwiêkszy problem... Czy coœ tam do cholery jest? I jak¹ historyjkê mu wcisn¹Ì. Bard przeszuka³ dok³adnie miejsce, w którym siê znaleŸli.
Reinghrat wpad³ na jedyny pomys³ jaki przyszed³ mu do g³owy. Wyci¹gn¹³ kozik i chlasn¹³ nim po rêce prawie trupa po czym zada³ sobie podobn¹ ranê na prawym ramieniu.
- JedynÂą szansÂą wyciÂągniĂŞcia czegokolwiek przydatnego (A coÂś wie na pewno... Przynajmniej mam takÂą nadziejĂŞ po jego sÂłowach) to sposĂłb "na wdziĂŞcznoœÌ" - Pierwszy raz od dÂłuÂższego czasu otworzyÂł zamek  na OpoĂączy - Cholera! - Sykn¹³ ÂściÂągajÂąc rĂŞkawicĂŞ po czym zÂłapaÂł za przeguby nadgarstkĂłw nowicjusza. Gdy koœÌ zrosÂła siĂŞ tak, by czÂłowiek jego postury nie byl w stanie tego rozerwaĂŚ zrobiÂł to samo z kostkami - Ni siĂŞ nie wyrwie, ni nie ucieknie. Jak zarzynany knur na ÂświĂŞto racicy - PomyÂślaÂł przykÂładajÂąc lewÂą dÂłoĂą do jego oczu. Szybko jednak jÂą usun¹³ by zrywanie "przepaski" z jego oczu nie byÂło zbyt bolesne a tym bardziej nie niosÂło za sobÂą konsekwencji uszkodzenia tych cholernych kaprawych oczu.
WykonaÂł nastĂŞpnie kilka fragmentĂłw koÂści, ktĂłre to miaÂły przypominaĂŚ rozerwane juÂż kajdany by mĂłgÂł jakoÂś tÂłumaczyĂŚ swoje oswobodzenie. UsiadÂł po tym i wypatrywaÂł jakichkolwiek zagroÂżeĂą zabezpieczajÂąc ponownie OpoĂączĂŞ.
- Szlag by to wszystko! Beliarze przy takim przekrêcie to chyba mi dopomo¿esz? - Prawie parskn¹³ œmiechem licz¹c na przychylnoœÌ swego Pana w tak b³ahej dla niego sytuacji.

- W potrzasku miêdzy wilkami a innym cholerstwem. Mam nadziejê, ¿e to po prostu astmatyk z chryp¹... - Po raz kolejny Reinghrat przekl¹³ swój los. I jak przez ca³e ¿ycie by³ przekonany, ¿e nie mia³ w zwyczaju tak na niego narzekaÌ, tak w ostatnich chwilach wszystko okaza³o siê k³amstwem - Los cz³owieka to zwyk³y skurwysyn. Bardzo ³atwo zdaÌ sobie z tego sprawê w sytuacji takiej jak ta - miêdzy doln¹ a górn¹ szczêk¹ cieniostwora jak to mawia³o siê w okolicach nieobfituj¹cych w kowali.
Bard nerwowo œci¹gn¹³ rêkawicê z lewej rêki i z³apa³ ni¹ za sztylet. Wepchn¹³ kawa³ skórzanego karwasza z palcami za pas i zrobi³ to czego najbardziej siê ba³. No mo¿e nie najbardziej, bo wizja zostania po¿artym zanim spostrze¿e siê czym to w ogóle mog³o byÌ. Odbezpieczy³ wiêc Opoùczê i z pe³nym skupieniem stara³ z³¹czyÌ sw¹ d³où z ostrzem, wzmacniaj¹c je jednoczeœnie cienk¹ lecz wytrzyma³¹ i przyostrzon¹ warstw¹ koœci. W miêdzyczasie kopn¹³ przysz³e (lub ju¿) truch³o Drega w stronê, z której dobiega³y dziwne dŸwiêki. Zacz¹³ odsuwaÌ siê te¿ powoli od dziwnego p³ynu kapi¹cego z sufitu jaskini. Obserwowa³ te¿ spadaj¹ce krople. Wydawa³o mu siê, ¿e czas p³ynie tak wolno i¿ dostrzega jak ka¿da dawka p³ynu najpierw zamienia siê w chwilowy stalaktyt by potem run¹Ì niemal bezdŸwiêcznie na ziemiê.

- Geram! Keb! Jasna cholera! - WyrwaÂł z piersi okrzyk niemal krztuszÂąc siĂŞ na ÂśmierĂŚ. WsadziÂł rĂŞkĂŞ z tyÂłu pod pÂłaszcz niby rana na niej widniaÂła, ktĂłrÂą ukryĂŚ siĂŞ staraÂł - Nie Âśpi. Nie Âżyje. ZachlaÂł siĂŞ i rozwaliÂł Âłeb o ÂścianĂŞ - PowiedziaÂł udajÂąc ni to przejĂŞcie, ni to ekscytacjĂŞ nie zdradzajÂąc cienia obojĂŞtnoÂści wobec trupa tuÂż koÂło jego nĂłg.
- S³yszeliœcie te wilki? Albo inne cholerstwa? Zaprowadzi³em go tu, no prawie zaci¹gn¹³em w obawie przed nimi a ten mi tu umiera! - Wywrzeszcza³ by po chwili niby to zdziwiony spojrza³ na kapi¹c¹ zielon¹ maŸ - A to co to do cholery!? - Wskaza³ dziwny zielony p³yn. Obróci³ siê na raz przelêkniony - A to s³yszeliœcie? Coœ tam g³êbiej jest! - Udawa³ coœ pomiêdzy przera¿eniem a ekscytacj¹. Lewa rêka tu¿ za pasem by³a gotowa do dzia³ania w ka¿dej chwili.

- Tak, s³ysza³em... - Wyra¼nie posmutnia³ by pozbyæ siê zbêdnych pytañ o martwego nowicjusza - Ciekawe jak d³ugo nam siê uda nie skoñczyæ jak on. Powtarzam: CO¦ TU DO CHOLERY MUSI BYÆ! Szczerzê liczê na przyjemnego pijanego kucyka z ochrypniêtym od gorza³ki g³osem, który po krótkiej lecz mi³ej rozmowie obdaruje nas garncem z³ota i magicznym stolikiem, który po wypowiedzeniu zaklêcia zaoferuje bufet alkoholi i przek±sek - Wymamrota³ jednym tchem po czym wzi±³ g³êboki wdech i dokoñczy³ spogl±daj±c wymownie na Gerama - Ale choæ staram nie traciæ w to marzenie wiary mam wra¿enie, ¿e to co tam czeka nie jest tak przyjazne, a tym bardziej po¿yteczne!
Ponownie uniós³ g³os by doprowadziÌ ich do wyjœcia z tego stanu os³upienia. Jednoczeœnie przyjrza³ siê im dok³adniej by oceniÌ ich przydatnoœÌ bojow¹ w razie potrzeby... Lub ataku. W koùcu od pocz¹tku historia ta ma tak nieoczekiwane zwroty wydarzeù, ¿e legendarny powieœciopisarz ze stron Reinghrata zwany Alfabetem Zaczepo-Kucharza by czegoœ takiego nie wymyœli³.

Ostatnio edytowany przez Reinghrat (2014-03-31 21:34:51)

- ChrzaniĂŚ to, to nie na moje nerwy - Bard rozprostowaÂł siĂŞ powoli chowajÂąc ostrze. WystarczajÂąco dÂługi rĂŞkaw zasÂłaniaÂł koÂściany segment. JakieÂż to szczĂŞÂście, Âże nowoprzybyli go nie zauwaÂżyli.
- Tak, gdy piliœmy inny nowicjusz zostawi³ go pod drzewem a ten przypa³êta³ siê tu za mn¹ gdy poszed³em schroniÌ lutniê przed deszczem. To zbyt piêkny - Urwa³ na chwilê, by przypomnieÌ sobie sk¹d w³aœciwe ma to cholerstwo - Cholera ukrad³em go ze statku. To kawa³ drewna cholera wie jakiego pochodzenia. Jakieœ dziwne stare wykonanie, pewnie jakiœ lutnik uczy³ siê i pech chcia³, ¿e pope³ni³ to co mam w rêkach - Po d³u¿szej ciszy Reinghrat dokoùczy³ wypowiedŸ - Instrument.
Bard zbliÂżyÂł siĂŞ do ciaÂła przewracajÂąc jego gÂłowĂŞ by ujrzeĂŚ ranĂŞ na potylicy.
- WidaĂŚ, Âże wytarte od ostrych rantĂłw. Ale zawsze mogliby powiedzieĂŚ, Âże zabiÂłem kamieniem. Cholera... CiaÂłem siĂŞ nie przejmujĂŞ. To ukryĂŚ to nie problem, gorzej ze wszystkim na okoÂło - RzuciÂł siĂŞ na ziemiĂŞ i oparÂł o ÂścianĂŞ - Nie macie choĂŚby Âłyczka gorzaÂłki? Albo tytoniu chociaÂżby? - SpojrzaÂł pusto w przestrzeĂą gÂładzÂąc siĂŞ dÂłoniÂą po brodzie - Tak tytoĂą by siĂŞ nadaÂł...

- Cholera to mi nie na rêkê... - Przekl¹³ w myœlach te s³owa dopinaj¹c rêkawicê - Jest jeszcze jedno wyjœcie, ma³o mi siê podoba ale dziêki waszej pomocy to mo¿e siê udaÌ... - Reinghrat przysiad³ ci¹gle oczekuj¹c na jakiegokolwiek papierosa czy choÌby kilka dymków z fajki - Od³ó¿ go gdzieœ na chwilê i przywal mu. Zostaw mu parê ³adnych œladów, takich by po oglêdzinach nie mieli w¹tpliwoœci, ¿e ja nie by³em w stanie tego zrobiÌ.
- Mo¿e w sumie uda³oby siê psia jucha dostaÌ i do klasztoru w ten sposób - Rozmyœla³ nad doborem s³ów, które mia³yby przekonaÌ Gerama do jego proœby. Jak¿e oryginalne sformu³owanie - Zaufaj mi, wiem co robiÌ - I jak¿e cholernie nieprawdziwe zarazem wrêcz syknê³o z ust barda by pozostawiÌ po sobie nieprzyjemny pog³os w jaskini.

- Po prostu to zrĂłb. Ty Keb patrz czy nikt nie idzie, jak siĂŞ upewnisz sprawdÂź czy jaskinia nie ma drugiego wejÂścia, ktĂłrym byÂście uciekli - Bard rozglÂądaÂł siĂŞ nerwowo szukajÂąc dobrego miejsca i przeszukiwaÂł swĂłj ubiĂłr w poszukiwaniu resztki jakiegoÂś tytoniu - No przywal mu do cholery! Czekam na swojÂą kolej... Tylko mnie po twarzy nie biĂŚ za bardzo. Panienki z domĂłw uciech co prawda nie zwracajÂą na to uwagi, ale mnie na nie po prostu nie staĂŚ.
Reinghrat dla pewnoœci zablokowa³ Opoùczê na ramieniu i d³oùmi w brudnych rêkawicach j¹³ wcieraÌ ten bród w twarz i w³osy.
- Lej go ¿e¿ kur... - Sykn¹³ ponownie ws³uchuj¹c siê w nieprzyjemne echo jaskini - Dziêki - Rzuci³ nieco ciszej do swych portowych pobratymców.

- Z³am lewy nafgarstek - Bard spojrza³ wprost na nikogo. Wzrok nie zd¹¿y³ siê jednak wyrównaÌ - Lewy nafgarstek, kilka monet w kieszeni i spierfalaÌ jak najszybciej - Powiedzia³ tarzaj¹c siê po ziemi - I pofci¹gnijcie nas bli¿ej wejœcia - Doda³ wlok¹c przed sob¹ z¹b - Ale tak, by nie zosta³y œlafy - W koùcu zda³ sobie sprawê, ¿e litera "d" przez najbli¿sze chwile nie bêdzie obecna w jego wypowiedziach. W³aœciwie co raz mniej zdawa³ sobie sprawê z czegokolwiek. W koùcu le¿a³ sobie przyjemnie ogarniêty bólem i liczy³ na to, ¿e w koùcu pojawi¹ siê magowie. Byle nie za szybko - Ci dwaj idioci mo¿e i idioci. Ale idioci przydatni - Rozmyœla³ nad tym tak, ¿e sam nie mia³ pewnoœci nad czym w rzeczywistoœci myœli. Czeka³ na ostatni¹ falê bólu by móc odpocz¹Ì.

- Trzymajcie siê! - Sykn¹³ Reinghrat rozsypuj¹c piêÌ monet przed siebie, tak jakby ktoœ je upuœci³ - Psia maÌ... - Powstrzyma³ siê przed oszczerstwami na tyle niezdatnymi do zaprezentowania ich œwiatu poza jego myœlami, ¿e sam zastanowi³ siê kilka chwil jakim musi byÌ geniuszem skoro uda³o mu siê wymyœliÌ coœ, czego sam przy trupie brzydzi siê wypowiedzieÌ - Dobrze, ¿e to cholerstwo samo z siebie jest kruche - Pomyœla³ rozbijaj¹c lewy nadgarstek o ska³ê tu¿ za nim. Ciche chrupniêcie i lekki grymas bólu nie odzwierciedla³y tego, jak boleœnie dla przeciêtnego cz³owieka musia³o to wygl¹daÌ. Na ca³e jego (nie)szczêœcie koœci same z siebie prawie nie bol¹...
- No to dobranoc kolego, ja siê przynajmniej jeszcze obudzê - Powiedzia³ pó³szeptem zamykaj¹c oczy i uk³adaj¹c siê w nienaturalnej choÌ jeszcze stosunkowo wygodnej pozycji - Mam nadziejê...

- Wolê œpiew. I wino... Macie mo¿e jakiœ tytoù? - Reinghrat stara³ siê wybe³kotaÌ te s³owa przez knebel co raczej by³o ciê¿kim zadaniem. Bard lekko szarpn¹³ siê z ziemi i opar³ o œcianê jaskini.
- Karwasz twarz dzikiej kurwie w obrosÂły starym mchem pysk ciĂŞÂżkÂą kotwicÂą z przerdzewiaÂłego statku rybackiego... Nie tu wstaĂŚ powinienem
Smród zdawa³ siê byÌ dosyÌ mêcz¹cy, lecz ciekawoœÌ kim jest osoba, która go tak potraktowa³a - Urwê mu jaja wraz z ca³ym krêgos³upem tu¿ przy samym gardle... - Przeklina³ ich w myœlach.
Jak to siê nauczy³ trzech stopni wychodzenia z k³opotów tj. szybkie rozpoznanie, dzia³anie i ucieczka. Czu³, ¿e jego lewy wymys³ z ³amaniem nadgarstka by³ g³upi... Ta cholerna koœÌ siê wykruszy³a i wszystko pozrasta³o siê w dziwny, nienaturalny kszta³t.