The Gothic Life: New Beginning

Karta Postaci:

ImiĂŞ/b] Addien
[b]PÂłeĂŚ/b] Kobieta
[b]Punkty Nauki: 10
Pseudonim:
Gildia:
Wiek: 17

Aparycja: Addien jest dziewczynÂą o doœÌ wyrazistym wyglÂądzie. Mierzy dumne sto szeœÌdziesiÂąt siedem centymetrĂłw wzrostu, co zazwyczaj wystarcza, by patrzeĂŚ z gĂłry na wyÂższych od niej o dwie gÂłowy straÂżnikĂłw. Drobne, szczupÂłe ciaÂło z doœÌ dÂługimi, choĂŚ proporcjonalnymi koĂączynami idealnie nadaje siĂŞ na polowania tudzieÂż innych czynnoÂści wymagajÂących znacznej subtelnoÂści. Ma zadbane dÂłonie o zrĂŞcznych palcach – nie jest to dziwne, wszakÂże zarabia nimi na Âżycie. Do korzystania z Âłuku przydajÂą siĂŞ jej teÂż celne oczy. Warto chyba wspomnieĂŚ o ich radosnym miodowym odcieniu. DÂługim do ramion wÂłosom wyraÂźnie brakuje uwagi. TrochĂŞ przetÂłuszczone i piekielnie rozczochrane ledwie zwracajÂą juÂż czyjÂąkolwiek uwagĂŞ swÂą rudÂą barwÂą. A szkoda, niewiele trzeba, by mogÂły staĂŚ siĂŞ jednÂą z najbardziej charakterystycznych czupryn w mieÂście. Twarzyczka? Jak to twarzyczka, czĂŞsto umorusana z wiecznym zawadiackim uÂśmiechem. Kto wie, co kryje siĂŞ pod warstwÂą ziemi na policzku...

Ubiór/b] Na polowania ubiera strój z barwionej na br¹z skóry. Obszyty gdzieniegdzie futrem, z g³êbokim kapturem w komplecie stanowi on œwietn¹ os³onê przed zimnem i deszczem. Wysokie buty z miêkk¹ podeszw¹ nadaj¹ siê do skradania, a jednoczeœnie nie utrudniaj¹ ruchów w razie ucieczki, gdy trzask pêkaj¹cej pod nog¹ ga³¹zki obudzi nie wilka, zaœ warga. Rzadko, od œwiêta, zak³ada któr¹œ z dwóch sukni kupionych kiedyœ na targu.

[b]Charakter: Pozornie jest mi³a, pe³na radoœci i zrozumienia dla innych. Patrzy na œwiat z dystansem. Czêsto mawia, ¿e jedyny prawdziwy problem jest wtedy, gdy cz³owiek ma pe³ny pêcherz i ¿adnej nadziei na poprawê. Pod beztroskim podejœciem do rzeczywistoœci kryje strach przed tym, co przyniesie kolejny dzieù i zagubienie w ci¹gle obcym jej œwiecie. Stara siê byÌ pewna siebie i bezwzglêdna w swych d¹¿eniach, ale, gdy przychodzi noc, budzi siê w niej siedemnastoletnia dziewczyna, która wiedzie samotne ¿ycie z daleka od rodzinnego Vengardu i bez wiêkszych szans na powrót. Walcz¹c z bezsennoœci¹, przemyka siê po œpi¹cym Khorinis, maj¹c jedynie noc za sprzymierzeùca. Raczej nieufna, ogranicza kontakt do minimum. Chêtnie opowiada jedynie o pewnym pamiêtnym rejsie, ale tylko gdy dostrzega w tym szansê na dodatkowy zarobek.

Wyuczone UmiejĂŞtnoÂści:
- pozyskiwanie futer
- skradanie siĂŞ
- korzystanie z prawej dÂłoni
Talent wrodzony:
- leworêcznoœÌ (talent to mo¿e nie jest, ale nie widzê zak³adki na cechy szczególne)
UmiejêtnoœÌ dodatkowa:
- Nadludzka ZrêcznoœÌ -
Dziêki Twej nadludzkiej zrêcznoœci, œwietnie wspinasz siê na drzewa, dachy i ró¿ne inne rzeczy. Po prostu, jesteœ jak cz³owiek z genami ma³py! Daje to myœliwemu i z³odziejce ogromne pole manewru.
ZrêcznoœÌ + 10
ZÂłodziejstwo + 10
UmiejêtnoœÌ wspinania siê
+ 10 PunktĂłw Nauki

Poznane projekty i przepisy:
- brak

Ekwipunek:

Przy sobie:
- ÂŁuk
- Siedem strzaÂł
- Butelka wody
- Kilka jabÂłek
- Chleb

Depozyt / dom:

PieniÂądze: 100 zÂłotych monet

Przy sobie:

Depozyt / dom:
- 100 zÂłotych monet

Choroby:
- Choroba morska
- Alergia na zioÂła lecznicze (a wiĂŞc na mikstury z nich warzone); nie dotyczy najdroÂższej odmiany – korzenia leczniczego
- DoœÌ wyraÂźna, pionowa blizna na prawym policzku – przykryta zazwyczaj brudem i zasÂłoniĂŞta przez opadajÂące wÂłosy. PamiÂątka po nieudanej kradzieÂży.
Fobie:
- Sztylety asasynĂłw – to takÂą wÂłaÂśnie broniÂą zrobiono jej bliznĂŞ na policzku.

Statystyki G³ówne:

Punkty ÂŻycia: 100
Punkty Many: 0
Wytrzyma³oœÌ: 100
SiÂła: 5
ZrêcznoœÌ: 30 (bazowe 20 +10 za umiejêtnoœÌ dodatkow¹)


Punkty UmiejĂŞtnoÂści:

RzemieÂślnictwo:
Kowalstwo: 0
Alchemia: 0
MyÂślistwo: 15
Stolarstwo: 0

Z³odziejstwo: 20 (bazowe 10 +10 za umiejêtnoœÌ dodatkow¹)

Tylko Magowie:
KrÂąg: 0
Zaklinanie: 0
Tworzenie ZwojĂłw: 0
Tworzenie Run: 0

Inne:
GĂłrnictwo: 0
Retoryka: 5


UmiejĂŞtnoÂści Bojowe:

BroĂą JednorĂŞczna:
Miecze: 0
Topory: 0
BuÂławy: 0
MÂłoty: 0
BroĂą DwurĂŞczna:
Miecze: 0
Topory: 0
MÂłoty: 0
Piki i Halabardy: 0
BroĂą dystansowa:
ÂŁuki: 20
Kusze: 0
Inne
Parowanie TarczÂą: 0

UmiejĂŞtnoÂści Magiczne:

Magia Ognia (Innos): 0
Magia Wody (Adanos): 0
Magia CiemnoÂści (Beliar): 0
Magia Wsparcia: 0
Magia PaladynĂłw: 0

Poznane postacie:
- Kupcy na targu miejskim

HISTORIA
W planach doskona³ych najbardziej lubiê ten moment, gdy wszystko trafia szlag. WyobraŸ sobie, trzy tygodnie przygotowaù, piêÌdziesi¹t sztuk z³ota na ³apówki dla dozorcy i drugie tyle dla jednego z asystentów zarz¹dcy portu. Wszystko po to, by trafiÌ na ten cholerny statek. No có¿, rzeczywiœcie wyl¹dowa³am na pok³adzie, ale nie tak to mia³o wygl¹daÌ...
Do portu weszÂłam duÂżo wczeÂśniej niÂż zwykle. SkierowaÂłam siĂŞ pewnym krokiem do trzeciego magazynu po prawej, liczÂąc od bram miasta. Drzwi sÂą juÂż otwarte – straÂżnik uprzejmie otworzyÂł je godzinĂŞ przed pierwszym sÂłoĂącem. PakujĂŞ siĂŞ do przygotowanej uprzednio skrzyni, i zrĂŞcznie zamykam za sobÂą wieko. Wszystko przebiega sprawnie, w koĂącu przeĂŚwiczyÂłam to setki razy. NiedÂługo póŸniej zjawiajÂą siĂŞ robotnicy. Nikt nie zauwaÂża nadprogramowej skrzynki – bezmyÂślnie sÂłuchajÂą poleceĂą przekupionego asystenta. Grzecznie wnoszÂą mnie pod pokÂład. UÂśmiecham siĂŞ gÂłupio, kiedy przypomina mi siĂŞ jakiÂś bogaty, obrzydliwie gruby kupiec, ktĂłrego widziaÂłam dzieĂą wczeÂśniej na targu, gdy byÂł noszony na lektyce przez swoich sÂłu¿¹cych. Teraz sama jestem noszona. Jak jakaÂś ksiĂŞÂżniczka. Fajnie byÂłoby byĂŚ ksiĂŞÂżniczkÂą...
W koĂącu trafiÂłam do miejsca docelowego. MiaÂłam czekaĂŚ do zmroku, aÂż ucichnÂą wszystkie odgÂłosy krzÂątaniny. Potem pozostawaÂło tylko wyjœÌ ze skrzyni, zaÂładowaĂŚ worek kosztownymi suknami i innymi drogimi bÂłyskotkami, a potem przekraœÌ siĂŞ na powierzchnie i wyskoczyĂŚ za burtĂŞ, gdzie miaÂła juÂż czekaĂŚ ³ódka podstawiona przez kumpla po fachu. Problem z tym, Âże odgÂłosy nie ucichÂły. WrĂŞcz przeciwnie – nasilaÂły siĂŞ coraz bardziej. Wtedy wÂłaÂśnie zrozumiaÂłam, gdzie popeÂłniÂłam b³¹d...
Kiedy trzy tygodnie wczeÂśniej usÂłyszaÂłam plotkĂŞ, Âże obÂładowany po brzegi kosztownoÂściami statek kupiecki zawinie na jeden dzieĂą do portu, byÂłam tak zaÂślepiona wizjÂą bogactwa, Âże zupeÂłnie umkn¹³ mi najistotniejszy fakt – mam mniej niÂż dwanaÂście godzin na zaÂłatwienie sprawy. We wszystkich planach zakÂładaÂłam, Âże zacznĂŞ dziaÂłaĂŚ wieczorem, kiedy wszyscy robotnicy zejdÂą juÂż na lÂąd. Co tu duÂżo opowiadaĂŚ – byÂł wieczĂłr, wÂłaÂśnie rozpocz¹³ siĂŞ odpÂływ, statek, korzystajÂąc ze znakomitej aury, bÂłyskawicznie oddalaÂł siĂŞ od brzegu, a ja siedziaÂłam uwiĂŞziona w luku bagaÂżowym. Gorzej juÂż byĂŚ nie mogÂło. ChoĂŚ nie, burczÂący brzuch udowodniÂł mi, Âże jednak nie wykorzystaÂłam jeszcze limitu nieszczêœÌ...
WytrzymaÂłam kilka godzin, ale musiaÂłam w koĂącu coÂś zjeœÌ. W luku nie znalazÂłam nic prĂłcz beczek z rumem i winem – wszystko musiaÂło byĂŚ w mniejszym magazynie przy kuchni. UdaÂło mi siĂŞ tam przekraœÌ zaskakujÂąco Âłatwo. Problem zacz¹³ siĂŞ w drodze powrotnej. Najedzona i pewniejsza siebie niemal wlazÂłam na pierwszego oficera. ByÂł chyba jeszcze bardziej zaskoczony niÂż ja, ale wykazaÂł siĂŞ niezÂłym refleksem. JuÂż mnie miaÂł, lecz udaÂło mi siĂŞ go ugryŸÌ w rĂŞkĂŞ i zwiaÂłam. Ale spĂłjrzmy prawdzie w oczy, statek na peÂłnym morzu daje doœÌ ograniczone moÂżliwoÂści taktycznego odwrotu. ZÂłapali mnie, o dziwo nie wyrzucili za burtĂŞ. Kapitan nie poÂświĂŞciÂł mi wiĂŞkszej uwagi – powiedziaÂł: „Nie zostaÂłeÂś pokarmem dla rybek tylko dziĂŞki mojej Âłasce, smarkaczu. Nie wyobraÂżaj sobie jednak, Âże bĂŞdziemy trzymaĂŚ tu darmozjada. Od jutra po Khorinis bĂŞdziesz szorowaĂŚ pokÂład.” Och, oczywiÂście uÂżyÂł odrobinĂŞ bardziej bezpoÂśrednich sformuÂłowaĂą, ale, szczerze mĂłwiÂąc, nie znaÂłam nawet poÂłowy z tych przekleĂąstw, wiĂŞc zdecydowaÂłam siĂŞ trochĂŞ zuboÂżyĂŚ jego wypowiedÂź o walory jĂŞzykowe. Tak czy inaczej, dostaÂłam zapowiedÂź ciĂŞÂżkiej pracy i dowiedziaÂłam siĂŞ dokÂąd pÂłynĂŞ. MogÂłam teÂż liczyĂŚ na jakieÂś jedzenie – nĂŞdzne, ale ÂśmierĂŚ z gÂłodu mi nie groziÂła. Tak przynajmniej myÂślaÂłam, ale ponownie siĂŞ przeliczyÂłam. G³ód staÂł siĂŞ moim nieodzownym towarzyszem. ÂŻo³¹dek miaÂłam pusty niemal bez przerwy. ZmuszaÂłam siĂŞ, Âżeby jeœÌ. Nie wiesz, o co chodzi? Dwa sÂłowa: choroba morska. MdliÂło mnie caÂłymi dniami, godziny spĂŞdzaÂłam przewieszona przez burtĂŞ, a najgorsze byÂło to, Âże nikt siĂŞ nade mnÂą nie litowaÂł. WyobraÂź sobie, Âże szorujesz pokÂład dzieĂą w dzieĂą z resztek wczorajszego obiadu. To nie byÂła Âłatwa przeprawa. Ale tak naprawdĂŞ najwiĂŞkszym problemem byÂł peÂłny pĂŞcherz...
MiaÂłam szczĂŞÂście, Âże byÂłam wtedy tak zaniedbana. ZapadniĂŞte policzki, krĂłtkie wÂłosy i szara, niezdrowa twarz sprawiaÂły, Âże wyglÂądaÂłam jak chÂłopak. To byÂło prawdziwe wybawienie – nie chcĂŞ nawet myÂśleĂŚ o tym, co musiaÂłaby przeÂżyĂŚ samotna dziewczyna na statku peÂłnym wygÂłodniaÂłych samcĂłw. Schody zaczynaÂły siĂŞ, gdy musiaÂłam siĂŞ wysikaĂŚ. By nie zdradziĂŚ swojej tajemnicy, czekaÂłam z potrzebÂą do nocy, gdy wiĂŞkszoœÌ zaÂłogi spaÂła – ale na dÂłuÂższÂą metĂŞ to nie mogÂło siĂŞ sprawdziĂŚ. RozwiÂązanie nadeszÂło z, pozornie, kolejnym problemem...
Wszy to problem wszystkich ciasno ÂżyjÂących skupisk ludzi, ktĂłrzy nie mogÂą regularnie dbaĂŚ o czystoœÌ. KwestiÂą czasu byÂło, kiedy pojawiÂą siĂŞ u nas. Kapitan nakazaÂł ogoliĂŚ siĂŞ na Âłyso i wyrzuciĂŚ ubrania. Co oczywiste, nie bardzo mogÂłam przebraĂŚ siĂŞ razem z innymi, a czekanie do zmroku ze zmianÂą ubrania byÂło wykluczone – musiaÂłam zdradziĂŚ swĂłj sekret pierwszemu oficerowi. OczywiÂście byÂł bardzo zaskoczony, ale zdecydowaÂł siĂŞ mi pomĂłc. MiaÂł swojÂą prywatnÂą kajutĂŞ, co rozwiÂązaÂło problem przebrania siĂŞ, a takÂże zaÂłatwiania potrzeb fizjologicznych. Niestety fakt, Âże czĂŞsto wchodzĂŞ do pokoju drugiej najwaÂżniejszej osoby na statku nie umknĂŞÂła uwadze zaÂłogi. Szybko zaczĂŞÂły kr¹¿yĂŚ o nas plotki, ale na szczĂŞÂście pierwszy oficer zdoÂłaÂł przeboleĂŚ fakt, Âże szepczÂą po kÂątach, iÂż upodobaÂł sobie mÂłodych chÂłopcĂłw...
W koùcu dotarliœmy do Khorinis. Nie wiedzia³am praktycznie nic o tym miejscu, ale musia³am zmierzyÌ siê z tym wyzwaniem. Jakoœ uda³o mi siê tutaj zaaklimatyzowaÌ. Staram siê ¿yÌ z pieniêdzy zarobionych na skórach zwierz¹t. To ca³kiem dobry biznes. Nie chodzê ju¿ g³odna. W³osy te¿ odros³y. I, co najwa¿niejsze, palce wci¹¿ mam pewne i lepkie...
A teraz, skoro zgodnie ze swoim ¿yczeniem, us³ysza³eœ ju¿ wszystko o zatrudnionym przez siebie fachowcu, mo¿emy wreszcie przejœÌ do interesów? Skrzynie same siê nie otworz¹, bogactwa same siê nie rozp³yn¹...

Ostatnio edytowany przez Addien (2014-03-12 17:48:43)