The Gothic Life: New Beginning

Karta Postaci:

ImiĂŞ/b]
Marcus
[b]PÂłeĂŚ/b]
MĂŞÂżczyzna
[b]Punkty Nauki:
9
Pseudonim:
Brak
Gildia:
Brak
Wiek:
19

Aparycja:
Marcus jest wysokim, dosyĂŚ dobrze zbudowanym mĂŞÂżczyznÂą. Ma niebieskie oczy, ktĂłre podkreÂślajÂą jego ÂżywioÂłowoœÌ oraz dÂługie blond wÂłosy, zazwyczaj spiĂŞte w kitkĂŞ. Kolor wÂłosĂłw odziedziczyÂł po matce, a barwĂŞ oczu po ojcu. Na jego lewym policzku widniejÂą 3 blizny  pozostawione przez pazury wilka.

UbiĂłr/b]
Marcus w czasie, gdy nie poluje, zazwyczaj nosi swĂłj stary, brÂązowy pÂłaszcz, jednakÂże na polowania zakÂłada ciemnozielonÂą tunikĂŞ, a na niÂą pÂłaszczyk z kapturem tego samego koloru. Na plecach prawie zawsze ma swĂłj Âłuk i koÂłczan oraz nó¿ i bukÂłak z wodÂą przy pasie. Do tego pasa czasami przypina jeszcze ma³¹ sakiewkĂŞ, lecz przez wiĂŞkszy okres czasu nie ma w niej Âżadnych wiĂŞkszych  oszczĂŞdnoÂści wiĂŞc woli zostawiaĂŚ jÂą w jaskini.

[b]Charakter:
Marcus jest intensywnym chÂłopakiem, ktĂłry lubi przygody oraz uwielbia spĂŞdzaĂŚ czas na ÂświeÂżym powietrzu. Do ludzi podchodzi z dystansem – ostroÂżnie dobiera osoby, ktĂłrym moÂże zaufaĂŚ. Jest sprytny lecz czasem chce robiĂŚ rzeczy, ktĂłre go przerastajÂą. ÂŚmieje siĂŞ rzadko, lecz szczerze. Jest sobÂą i nigdy nie podaje siĂŞ za kogoÂś kim nie jest.

Wyuczone UmiejĂŞtnoÂści:
-Skradanie siĂŞ
-SkĂłrowanie
-Wycinanie pazurĂłw
Talent wrodzony:
-Cichy chĂłd
-NiewyobraÂżalny spryt
UmiejêtnoœÌ dodatkowa:

- Przyjaciel lasu -
JeÂżeli nie zaatakowaÂłeÂś wczeÂśniej zwierzyny oraz nie wystraszyÂłeÂś jej, nie zostaniesz przez niÂą zaatakowany. ZwierzĂŞta Ci ufajÂą. Zwierzyna Âłowna nie ucieka przed TobÂą.
Nie atakujÂą CiĂŞ:
Wilki, Dziki, NiedÂźwiedzie, Kretoszczury, Szczury, ZĂŞbacze oraz Cieniostwory (do tych ostatnich, jednak nie zbliÂżaj siĂŞ zbytnio)
MyÂślistwo + 10

Poznane projekty i przepisy:
-Tworzenie zwykÂłych strzaÂł

Ekwipunek:

Przy sobie:
-ÂŁuk
-KoÂłczan z 25 strzaÂłami
-Nó¿ na wilki
-BukÂłak z wodÂą
-PeÂłnia Âżycia
-2 skóry wilka (dobra jakoœÌ)
-Tajemniczy list

Depozyt / dom:

PieniÂądze: 100 zÂłotych monet
Depozyt / dom:
-5 skĂłr wilka
-3 skĂłry dzika
-10 stalowych grotĂłw do strzaÂł
-10 drewnianych kijkĂłw

Choroby: Brak
Fobie: Brak

Statystyki G³ówne:

Punkty ÂŻycia: 100
Punkty Many: 0
Wytrzyma³oœÌ: 115
SiÂła: 25
ZrêcznoœÌ: 50


Punkty UmiejĂŞtnoÂści:

RzemieÂślnictwo: 0
Kowalstwo: 0
Alchemia: 0
Myœlistwo: 21 (+10 za umiejêtnoœÌ dodatkow¹)
Stolarstwo: 0

ZÂłodziejstwo: 0

Tylko Magowie:
KrÂąg: 0
Zaklinanie: 0
Tworzenie ZwojĂłw: 0
Tworzenie Run: 0

Inne:
GĂłrnictwo: 0
Retoryka: 0


UmiejĂŞtnoÂści Bojowe:

BroĂą JednorĂŞczna:
Miecze: 10
Topory: 0
BuÂławy: 0
MÂłoty: 0
BroĂą DwurĂŞczna:
Miecze: 0
Topory: 0
MÂłoty: 0
Piki i Halabardy: 0
BroĂą dystansowa:
ÂŁuki: 27
Kusze: 0
Inne
Parowanie TarczÂą: 0

UmiejĂŞtnoÂści Magiczne:

Magia Ognia (Innos): 0
Magia Wody (Adanos): 0
Magia CiemnoÂści (Beliar): 0
Magia Wsparcia: 0
Magia PaladynĂłw: 0

Poznane postacie:
-Bosper (MyÂśliwy i handlarz mieszkajÂący w Khorinis)
-Arathorn (UrodziliÂśmy siĂŞ i mieszkaliÂśmy w tym samym mieÂście - Faring)

HISTORIA

UrodziÂłem siĂŞ i wychowaÂłem w Faring. Praktycznie od dziecka zajmowaÂłem siĂŞ myÂślistwem. Moja matka – Nesa byÂła szwaczkÂą. Ze skĂłr, ktĂłre zostaÂły z polowaĂą wykonywaÂła stroje i sprzedawaÂła je za niema³¹ sumkĂŞ. Ojca nawet nie pamiĂŞtam, ale wiem tylko tyle, Âże wyjechaÂł z miasta jak byÂłem jeszcze maÂłym chÂłopcem. Wiem o nim tylko, Âże nazywaÂł siĂŞ Kerest i byÂł handlarzem. Jedynie mojemu dziadkowi Hovardowi mogĂŞ podziĂŞkowaĂŚ za to kim teraz jestem. Codziennie zabieraÂł mnie ze sobÂą na polowania oraz pokazywaÂł jak poruszaĂŚ siĂŞ cicho w lesie:
-PamiĂŞtaj Marcusie, Âże podstawÂą jest ciche poruszanie siĂŞ. Musisz zgraĂŚ siĂŞ z lasem… Z wiatrem, opadajÂącymi liœÌmi, krokami zwierzÂąt, dÂźwiĂŞkami lasu. Tylko wtedy pozyskasz klucz do sukcesu.
Do dzisiaj wychodzÂąc na polowania wspominam te sÂłowa wypowiedziane przez dziadka.
Po dÂłuÂższym czasie nudnego i jak dla mnie bezsensownego przypatrywania siĂŞ jak Hovard oprawia martwe juÂż zwierzĂŞta, sam zaproponowaÂł mi, Âżebym mu pomĂłgÂł. PoÂłoÂżyÂł miĂŞdzy nami dwa wilki – wiĂŞkszy dla niego, a mniejszy dla mnie i zacz¹³:
-Wpierw zaczynasz od tylnich Âłap… MoÂżesz zacz¹Ì od przednich, ale bĂŞdzie Ci trudniej – Hovard wnet chwycik swĂłj noÂżyk i zacz¹³ wycinaĂŚ skĂłrĂŞ wilka – PamiĂŞtaj, Âże jak Âźle wytniesz chociaÂż skrawek futra to cena moÂże spaœÌ nawet o poÂłowĂŞ.
-Ale dziadku to wielka sztuka tak perfekcyjnie oprawiĂŚ zwierzĂŞ – odpowiedziaÂłem zasmucony.
-Nie gadaj tylko patrz i sÂłuchaj! Od tylnich Âłap przechodzisz dalej do centralnej czĂŞÂści wilka jak i jego skĂłry. Tutaj musisz mocno uwaÂżaĂŚ, Âżeby nie uszkodziĂŚ tkanki pod skĂłrÂą. Jak uda Ci siĂŞ to teÂż zrobiĂŚ to moÂżesz przejœÌ do przednich Âłap i gotowe! – MĂłwiÂąc ostatnie sÂłowa wÂłaÂśnie wyci¹³ skĂłrĂŞ i mi jÂą pokazaÂł. WyglÂądaÂła jak ta w najlepszych sklepach i domach! ChciaÂłem zrobiĂŚ to chociaÂż w poÂłowie tak dobrze jak mĂłj dziadek. ZabraÂłem siĂŞ do pracy, krok po kroku jak mi mĂłwiÂł. Po dÂłuÂższym czasie pokazuje dziadkowi moje dzieÂło.:
-Nie jest Âźle mĂłj maÂły! – uÂśmiecha siĂŞ i gÂładzi po gÂłowie – chodÂź, trzeba je zakonserwowaĂŚ. Na szczĂŞÂście miĂŞsa mamy pod dostatkiem wiĂŞc niech siĂŞ inne zwierzaki najedzÂą, a kto wie, moÂże przyjdzie ich wiĂŞcej?
MajÂąc  14 wiosen pierwszy raz zabiÂłem dzikie zwierzĂŞ. Dziadek daÂł mi Âłuk, ktĂłry od bardzo dawna dla mnie wykonywaÂł. KazaÂł mi upolowaĂŚ coÂś samemu, najlepiej wilka. Do Âłuku dostaÂłem maÂły koÂłczan z 13 strzaÂłami. Nie wiem dlaczego akurat tyle, ale nie wnikaÂłem w to, bo byÂłem zbyt zestresowany. Wzi¹³em sobie maÂły bukÂłak z wodÂą i wyszedÂłem z Faring. Po drodze widziaÂłem kilku kupcĂłw, ktĂłrych doskonale znaÂłem. WszedÂłem w las. Nie chciaÂłem zapuszczaĂŚ siĂŞ zbyt daleko wiĂŞc po prostu chodziÂłem na samym poczÂątku dookoÂła. Po jakimÂś czasie znalazÂłem dosyĂŚ maÂłego wilka. Przykucn¹³em, wzi¹³em g³êboki oddech i zacz¹³em siĂŞ wtapiaĂŚ w las… Albo ja, albo on. Wyj¹³em Âłuk zza plecĂłw oraz strza³ê z koÂłczanu. Napi¹³em ciĂŞciwĂŞ i strzeliÂłem. StrzaÂła pofrunĂŞÂła prosto w wilka i trafiÂła go w gÂłowĂŞ. Wilk padÂł, a ja skoczyÂłem z radoÂści i kompletnie zapomniaÂłem o tym, Âże nie tylko ja jestem w tym lesie. To byÂł mĂłj b³¹d. UsÂłyszaÂłem warczenie za plecami i zbladÂłem. Szybko siĂŞ odwrĂłciÂłem i zobaczyÂłem wilka, ktĂłry szykowaÂł siĂŞ do skoku. WyciÂągn¹³em noÂżyk, lecz byÂło juÂż za póŸno. SkoczyÂł i na szczĂŞÂście rozoraÂł mi tylko policzek, a ja wykorzystujÂąc jego pĂŞd kopn¹³em go w Âżo³¹dek i rozci¹³em mu szyjĂŞ.  Zacz¹³ siĂŞ szaleĂączo miotaĂŚ, ale po chwili zastygÂł w bezruchu. Ja  natomiast cierpiaÂłem z bĂłlu, wiĂŞc szybko wzi¹³em wilka na plecy i pognaÂłem w stronĂŞ domu. Przed chatÂą staÂł Hovard czekajÂąc na mnie. PodszedÂłem do niego i rzuciÂłem mu wilka przed nogi, a ja sam staÂłem ze Âłzami w oczach i ubraniem ubrudzonym od krwi.  Hovard zabraÂł mnie do chaty i opatrzyÂł oraz pogratulowaÂł mi zabicia wilka. Od teraz mogÂłem normalnie strzelaĂŚ i atakowaĂŚ zwierzĂŞta tak jak on.
JakiÂś czas póŸniej gdy byÂłem z dziadkiem na polowaniu zaatakowaÂł nas niedÂźwiedÂź. Z rozpĂŞdu prĂłbowaÂłem wyciÂągn¹Ì strza³ê z koÂłczanu, ale okazaÂło siĂŞ, Âże ostatnia strzaÂła poleciaÂła dawno temu w wilka…
Dziadek zaj¹³ siĂŞ nim szybko strzelajÂąc w jego wielki Âłeb. ByÂłem zszokowany… A jeÂśli dziadka by nie byÂło? Co wtedy by siĂŞ staÂło? Hovard podszedÂł do mnie i powiedziaÂł:
-Musisz dbaĂŚ o siebie i o swĂłj ekwipunek Marcusie. Pora na to, ÂżebyÂś nauczyÂł siĂŞ sam robiĂŚ strzaÂły w terenie – mĂłwiÂąc to wyciÂąga ze swojej torby kilka stalowych grotĂłw i drewnianych kijkĂłw – widzisz to? To jest Twoja broĂą – Pokazuje mi tak, Âżebym widziaÂł wszystko dokÂładnie, a nastĂŞpnie przykÂłada kijek do grotu i mocno wciska go do Âśrodka, a gdy kijek sam juÂż byÂł przymocowany do grotu powiedziaÂłem:
-To chyba nie jest kompletna strzaÂła.
- Owszem Marcusie, brakuje jeszcze piĂłra – wyciÂąga piĂłro i nakÂłada na strza³ê – Twoja strzaÂła jest gotowa. I tym o to sposobem nauczyÂłem siĂŞ robiĂŚ strzaÂły.
W ten sam dzieù us³ysza³em od dziadka pewn¹ opowiastkê. Podszed³ do mnie gdy próbowa³em zrobiÌ strza³ê i zacz¹³:
-ChÂłopaku… Opowiem Ci legendĂŞ. Sam nie wiem czy jest ona prawdziwa, ale jest za to bardzo ciekawa. Zatem sÂłuchaj!  Bardzo, ale to bardzo dawno temu byÂł pewien mĂŞÂżczyzna zwany Lexedus. Ów czÂłowiek poprowadziÂł PierwszÂą WojnĂŞ z orkami. Tak jak my byÂł myÂśliwym ale za to mistrzem strzelectwa.  PosiadaÂł niezwykÂły Âłuk stworzony przez samych bogĂłw : Innosa, Adanosa i Beliara. WÂłaÂśnie dziĂŞki niemu przepĂŞdziÂł orkĂłw z krainy oraz wygnaÂł zÂło z kontynentu. Jednak gdy zgin¹³, jego Âłuk dziwnym i niewytÂłumaczalnym sposobem teleportowaÂł siĂŞ w miejsce nieznane dotychczas nikomu. Po jego Âśmierci niestety nasz najgorszy wrĂłg powrĂłciÂł na kontynent i po dziÂś dzieĂą walczy z nami.  Ten magiczny Âłuk nie bĂŞdzie miaÂł takiej samej mocy jak kiedyÂś, ale na pewno bĂŞdzie bardzo potĂŞÂżny.
Od tej pory moim marzeniem by³o go odnaleŸÌ i za wszelk¹ cenê chcia³em go u¿yÌ chocia¿ raz.
Rok póŸniej byÂłem juÂż dosyĂŚ wprawionym myÂśliwym i chciaÂłem opuÂściĂŚ kontynent, Âżeby udaĂŚ siĂŞ do Khorinis.  SÂłyszaÂłem, Âże lasy za miastem sÂą piĂŞkne oraz obfite w zwierzynĂŞ. PostanowiÂłem, Âże w wieku 16 wiosen wypÂłynĂŞ stÂąd i osadzĂŞ siĂŞ tam. UmiaÂłem juÂż przecieÂż zabiĂŚ grupkĂŞ zwierzÂąt uÂżywajÂąc kamieni, puÂłapek oraz sprytu. Ostatnio dziadek pokazaÂł mi jak pozyskiwaĂŚ pazury. Jest to jeszcze Âłatwiejsze niÂż myÂślaÂłem, poniewaÂż wystarczy tylko wbiĂŚ sztylet w ÂłapĂŞ przy pazurze i postaraĂŚ siĂŞ podwaÂżyĂŚ.
W dzieĂą 16 urodzin oÂświadczyÂłem mamie i dziadkowi, Âże wyjeÂżdÂżam.  Dwa miesiÂące póŸniej Nesa podarowaÂła mi brÂązowy pÂłaszcz ojca oraz ciemnozielony pÂłaszczyk z kapturem pasujÂący do mojej tuniki. Dziadek natomiast daÂł mi nowy Âłuk pasujÂący do mojego wzrostu i jego stary, ale wci¹¿ ostry nó¿ na wilki. Gdy dotarÂłem do portu i wsiadÂłem na statek poczuÂłem maÂłe poczucie strachu, ale wzi¹³em siĂŞ w garœÌ.
Po kilku mĂŞczÂących dniach, wreszcie przypÂłyn¹³em do Khorinis.. PiĂŞkne miasto lecz nie o miasto mi tutaj chodziÂło. Pierwsze gdzie siĂŞ wybraÂłem to byÂł Âłuczarz i myÂśliwy w jednym – Bosper. Bardzo miÂły znajomy i przy okazji niezwykle mÂądry. Po zakupie strzaÂł  niezwÂłocznie ruszyÂłem do lasu. ByÂł piĂŞkny, a podczas spaceru znalazÂłem jaskiniĂŞ, ktĂłra miaÂła o dziwo drzwi.. ByÂła otwarta wiĂŞc wszedÂłem tam bez wahania. W Âśrodku byÂło stare juÂż ognisko oraz miejsca na rozstawienie pochodni. UznaÂłem, Âże to bĂŞdzie Âświetne miejsce na swojÂą siedzibĂŞ. ZauwaÂżyÂłem tam jeszcze kufer, teÂż otwarty. Po zajrzeniu do Âśrodka znalazÂłem klucz i karteczkĂŞ. Klucz pasowaÂł do drzwi wejÂściowych, a na karteczce pisaÂło : „Pozostawiam tÂą jaskiniĂŞ wĂŞdrownym i myÂśliwym w przypadku niebezpieczeĂąstwa. Mi juÂż nie jest potrzebna, poniewaÂż odzyskaÂłem siÂły i nie mogĂŞ znieœÌ tych codziennych warczeĂą i haÂłasĂłw w lesie. UwaÂżajcie na siebie – Valerinis”
StwierdziÂłem, Âże to bĂŞdzie najlepszy dom jaki kiedykolwiek mogÂłem mieĂŚ.
Teraz na co dzieĂą rano biegam na dosyĂŚ dalekie dystanse oraz ciĂŞÂżko ĂŚwiczĂŞ, Âżeby mieĂŚ si³ê i zrĂŞcznoœÌ oraz dobrÂą wytrzymaÂłoœÌ. UtrzymujĂŞ dobry ukÂład z Bosperem – Ja mu dostarczam trofea, a on mnie obsypuje zÂłotem.  TakÂże caÂłymi dniami jestem w ruchu, bo albo polujĂŞ, albo zaÂłatwiam interesy w mieÂście. Z Âłukiem radzĂŞ sobie coraz lepiej, lecz nie jest to mistrzostwo. Do dzisiaj szukam mojego wymarzonego Âłuku, ale nadal moje dziaÂłania speÂłzajÂą na niczym.

Ostatnio edytowany przez Marcus (2014-02-22 10:54:50)