The Gothic Life: New Beginning

Otworzy³em drzwi Canninowi i bodaj¿e... Larissowi oraz pokaza³em mu gdzie ma po³o¿yÌ rannego. Czujê mocny ból g³owy i cholerne mrowienie, które zdaje siê byÌ niczym fatum/zrz¹dzenie losu. Zamyœli³em siê nad tym co siê tak w³aœciwie sta³o? Grzmot, py³, b³ysk i nagle jesteœmy tutaj. Co jak co, ale w³aœnie to, ¿e jesteœmy tutaj zas³ugujemy tylko i wy³¹cznie Arathornowi, który przybieg³ z pomoc¹. Z zamyœleù wyci¹gn¹³ mnie mê¿czyzna.
- Lariss, czy¿ nie? A wiêc znajdujemy siê w moim domu, o ile mo¿na nazwaÌ to w ogóle domem. Mo¿e nie jest to kilkupiêtrowy pa³ac w górnym mieœcie, ale mam do tego miejsca sentyment. Wiem, wiem dziewiêtnastolatek z zami³owaniem do spania w jaskini, ale nie ruszaj¹ mnie ¿adne dogryzki od strony innych ludzi. Co tak zerkasz w stronê lasu? Widzisz tam coœ? - Spyta³em podchodz¹c do drzwi, które zamkn¹³em, a nastêpnie zakluczy³em ma³ym kluczykiem. Spojrza³em na Cannina, który wci¹¿ le¿a³ nieprzytomny i po chwili wpad³em na pewien pomys³.
- Zaraz wracam! - krzykn¹³em do Larissa, a nastêpnie pobieg³em do miejsca w którym roœnie ziele lecznicze. Na szczêœcie znajduje siê ono kilkanaœcie metrów od mojej jaskini tak¿e bieg nawet na oœlep nie przysporzy³ mi problemu. Wróci³em do domu, znowu zamykaj¹c drzwi na zamek i podszed³em do prowizorycznego stojaka na ekwipunek i wœród strza³, grotów, kijków wygrzeba³em ma³¹ miseczkê i moŸdzierz. Rozbi³em zio³o na miazgê, a nastêpnie dola³em wody mieszaj¹c szybko i energicznie, a¿ mikstura nabra³a zielonkawego koloru. Skoùczywszy mieszanie uklêkn¹³em przy Canninie i wla³em mu ma³¹ zawartoœÌ p³ynu do ust.

Ockn¹³em kaszl¹c i dusz¹c siê co nie jest dobr¹ pobudk¹. Uchyli³em lekko oczy. Rozmazany obraz zacz¹³ nabieraÌ konturów, kolorów i ostroœci. Zerwa³em siê z krzykiem do pozycji siedz¹cej tylko po to by zaraz opaœÌ na ziemiê. Czu³em siê strasznie s³abo. Wplecy gniot³a mnie pochwa, w której spoczywa³ miecz. Rozejrza³em siê dooko³a. By³em w jaskini, a teraz dopiero dostrzeg³em dwie znajome mi twarze. Lariss i Marcus. Wypuœci³em g³oœno powietrze.
Co siê kurwa sta³o? Gdzie... gdzie do cholery jesteœmy? Gdzie Arathorn?- s³abym g³osem wyrzuci³em z siebie potok pytaù. S³aboœÌ ogarnê³a moje cia³o, wiêc zamilk³em na d³u¿sz¹ chwilê. Podnios³em siê tym razem spokojnie i opar³em siê plecami o œcianê. Unios³em lew¹ d³où na, której spoczywa³ pierœcieù znaleziony w krypcie. By³ dalej na miejscu czego nie mo¿na by³o powiedzieÌ o miêsie z palca wskazuj¹cego i œrodkowego. Gdzie nie gdzie da³o siê dostrzec biel koœci. Dalsza czêœÌ rêki by³a mocno poszarpana i z paru szram wystawa³ t³uszcz i trochê miêsa. Jeszcze nie odczuwa³em bólu, ale wiedzia³em, ¿e za parê minut bêdzie on nie do zniesienia.
Co jest do cholery? Wsadzi³em tê rêkê smokowi w paszczê?- pyta³em sam siê z przera¿eniem. Druga rêka wygl¹da³a na ca³¹- tak jak reszta cia³a.
Jak mniemam nie mamy czegoœ na uœmierzenie bólu?- spyta³em ogl¹daj¹c rann¹ d³où. Stara³em siê uœmiechn¹Ì jednak takie widok na to nie pozwala³, wiêc pewnie uœmiech wygl¹daj bardziej makabrycznie ni¿ serdecznie.

Ostatnio edytowany przez Cannin (2014-06-15 17:16:43)

- Kurwa... Zawsze jak coœ jest potrzebne to tego nie mam. Niestety nie przewidzia³em tego, ¿e znajdzie siê u mnie cz³owiek rêk¹ przypominaj¹c¹ origami. Oczywiœcie bez urazy Canninie - Odpar³em jednym wdechem. Patrz¹c na Larissa wychodz¹cego z mojego mieszkania zastanawiam siê co on tam us³ysza³. Wnet zabra³em siê za poszukiwanie jakichkolwiek czystych rzeczy, którymi móg³bym owin¹Ì rêkê przyjaciela.
Przeœcierad³o nie, p³achta zosta³a w mauzoleum, mo¿e zajrzê do skrzyni? - spyta³em w myœlach, a raczej ju¿ to zrobi³em. Znalaz³em tylko poszarpan¹ poœciel, ale... czyst¹. Zacz¹³em rozdzieraÌ j¹ na paski wielkoœci kilka centymetrów wiêkszej ni¿ rana Cannina, do tego z³ama³em jeszcze moj¹ miot³ê (kompletnie nie mogê sobie przypomnieÌ co ona u mnie robi) na pó³, poniewa¿ chcia³em pos³u¿yÌ siê tym jako rodzaj usztywnienia rêki, która mo¿e byÌ z³amana. Pochyli³em siê nad le¿¹cym poszkodowanym i poprosi³em, ¿eby siê nie rusza³ i mo¿e bolec. Nigdy nie opatrywa³em nikogo ani niczego dlatego bojê siê, ¿e coœ mu uszkodzê. Z trudem zabieram siê do opatrywania rany Cannina. Pola³em j¹ wod¹ w celu odka¿enia rany i zaczynam owijaÌ powoli nie naruszaj¹c tkanki rany kolegi.

-No dalej skurwielu, poka¿ no siê!-Warkn¹³em, choÌ prawdopodobieùstwo, ¿e to bydle zrozumie moje s³owa by³o znikome. Przykucn¹³em na jednym kolanie i powoli podnios³em z ziemi niedu¿y, wielkoœci zaciœniêtej piêœci kamieù. Wycelowa³em i cisn¹³em go w miejsce, gdzie ostatni raz poruszy³o siê to "coœ". Zamar³em, a po moim ciele przebieg³ zimny dreszcz. Co to mo¿e do kurwy nêdzy byÌ? Mo¿e Arathorn? Nie, na cholerê by tam siê chowa³!? Cokolwiek to jest, ma to st¹d wypierdalaÌ. Uspokoi³em siê i przygotowa³em kuszê do strza³u, opieraj¹c uprzednio drug¹ o kant buta, by tej równie¿ szybko dobyÌ i oddaÌ z niej strza³. Wstrzyma³em oddech, rozgl¹daj¹c siê niespokojnie na boki. Cokolwiek to by³o, ucich³o, ale nadal tu jest. Obserwuje mnie. Czeka.

- Muszê Ciê zmartwiÌ Canninie, ale niestety nie posiadam ¿adnych trunków w spi¿arce. Ledwo wi¹¿ê koniec z koùcem, a przecie¿ za "coœ" ¿yÌ muszê - odpowiedzia³em zmartwionym g³osem. G³upio mi by³o mówiÌ o swoich finansach komuœ kogo pozna³em zaledwie kilkanaœcie godzin temu, a co dopiero nie móc go czymœ poczêstowaÌ poza starym chlebem oraz kawa³kiem sera. Spojrza³em na gotowy opatrunek i uœmiechn¹³em siê. Wreszcie Mi coœ wysz³o od tych cholernych kilku dni! Gdy Cannin wsta³, wydzieraj¹c siê, z³apa³em go, gdy¿ by³ bliski upadku z powodu braku równowagi po urazie.
- Poczekaj zawo³am go, a Ty tu le¿ i siê nie ruszaj! - Wykrzykn¹³em do towarzysza, co zamiast brzmieÌ groŸnie zabrzmia³o pewnie komicznie. No có¿... Po³o¿y³em Cannina i mimowolnie wybieg³em z "domu" w pogoni za Larissem. Mam nadziejê, ¿e ten stwór nie jest groŸny, albo to mo¿e zwyk³a sarna. W sumie to jestem g³odny, a nie mam nic do jedzenia. Cholera...